Daleko na wsi, tuż koło drogi
Tam, gdzie czasami wieśniak ubogi
Szedł spracowany, stała altana
Z ogródkiem, w którym pomalowana
Była sztacheta każda oddzielnie
A na murawie wyrosła dzielnie
Mała stokrotka, do której słońce
Wciąż wysyłało swoje gorące
Jasne promyczki, dlatego rosła
W zielonej trawce, piękna, wyniosła
Wcale nie była, w małym serduszku
Rosła tak miłość w małym kwiatuszku
Do wszystkich wkoło, ciepłego słonka
Śpiewającego pięknie skowronka
Wzdychała dzieląc się tą radością
Że Bóg jest dobry, że jest miłością
